Köyün birinde yağmur duasına çıkarlar. Bektaşi de bunların peşine takılır. Cemaatin arkasından giderken eline geçirdiği bir ağaç dalını kendi tarlasına dikerek başını yukarı kaldırır.

"Bizim tarla da işte burası. Bari iyice bir yağmur yağdır da sulansın" der.

Yağmur duası bitince herkes evine döner ve o akşam şiddetli bir yağmur ve dolu yağar. Bektaşi sabahleyin tarlasını gezmeye gider. Bir de ne görsün, dolu bilhassa kendi tarlasındaki ekinleri mahvedip toprağa katmış. O vakit de başını yukarı kaldırarak Allah'a şöyle hitap eder:
- Kabahat sende değil, sana tarlayı gösteren pezevenkte.