Nasrettin Hoca'nın eşeği ölmüş. Kapısının eşiğine oturmuş, hüngür hüngür ağlıyormuş. Bir komşusu yaklaşarak:
- A Hoca, geçende karın öldü, ağlamadın. Bir eşek için ağlamak sana yakışır mı?
Nasrettin Hoca da cevap vermiş:
- Nasıl ağlamayayım? Karım ölünce, eş dost, hepiniz etrafımı aldınız, "Üzülme, biz sana daha iyisini buluruz" dediniz. Ama bir Müslüman çıkıp da "Hoca ağlama, sana eşek alırız." demedi.