Bir çocuk varmış. Adı Tali imiş. Büyümüş şef olmuş. Ona "Şeftali" demişler. Evlenmiş. Karısı da "re" sesini çıkartamıyormuş. Bir gün telefon çalmış. Telefondaki adam:
- Şeftali Bey orada mı, demiş. Karısı da:
- Şeftali Bey yok. Ben kayısı.

Nasrettin Hoca, bir gün zengin bir adamın cenazesinde hem tabutun yanında yürüyor hem de sesli sesli ağlıyormuş. Cenazeye katılanlardan biri onu teselli etmek için yaklaşmış.
- Merhum akraban mıydı?
Hoca cevap vermiş:
- Yok akrabam değildi, ben de ondan ağlıyorum ya!

Bir adam arkadaşıyla yemeğe gider ve lokantada iki döner kebap ısmarlar. Birden arkadaşı fenalaşır kalp krizinden ölüverir. Adam acele ile garsonu çağırır:
— Dönerin biri kalsın.

Ali, okula yeni başlamıştır. Akşam babası sorar :
- Okul nasıl geçti?
- Sorma baba, daha ilk günden sahtekarlığı öğrettiler. Bizim sınıfın kapısında 1. Sınıf yazıyor, ama sıraların hepsi tahtadan.

Temel 60 katlı bir gökdelenden aşağıya düşmüş. 50-40-20-10-5-4-3-2 derken 1. kata geldiğinde aklından şu geçmiş:
— Allah'ım sana şükürler olsun. Bu kata kadar ölmeden geldiysem zaten 1. kattan düşsem de ölmem

Kadıncağız kapının önündeki küçük dilenciye nasihat verdi:
- Evladım niçin okula gitmiyorsun da burada dileniyorsun.
- Gittim teyze, gittim ama çok az para verdiler.

Bir sergide ünlü romancı, ressam arkadaşına:
- Kutlarım, sergi açılışına bakanlar gelmiş.
Bunun üzerine Ressam şöyle der:
- Ne önemi var ki, bakanlar geleceğine, keşke biraz da alanlar gelseydi.