Nasreddin Hoca iri iri, sapsarı, mis kokulu ayvaları bir sepete güzelce doldurmuş, götürüyormuş.
Yolda birsi selâm vermiş ve;
- Nereye gidiyorsun böyle Hoca Efendi? diye sormuş.

- Padişaha armağan götürüyorum, demiş Hoca.

- İncir götürsen daha iyi edersin, baksana incirler ne kadar olgun ve güzeller, ayvalar belki sert olabilir, demiş adam.

Hoca ayvaları bahçesine boşaltıp, itina ile incirleri toplayıp sepete yerleştirmiş. Padişahın yanına varıp hediyesini sunmuş.

Meğer Padişah incirden hiç hoşlanmazmış. Hoca'nın incirleri kasten getirdiğini düşünerek, adamlarına buyruk vermiş.

- İncirleri teker teker şu adamın kafasına atın.

İncir yağmuruna tutulan Hoca, kafasına her incir vurduğunda:

- Oooh, çok şükür! dermiş.

Padişah:

- Bre Hoca! Nedir bu? Kafana vuruldukça şükrediyorsun?

Hoca yine :
- Çok şükür, çok şükür, ya dostumun sözünü dinlemeyip de ayvaları getirseydim!