Nasreddin Hoca, işlerinin çokluğu, dünya telâşeleri, hastalık, sağlık vs. gibi çeşitli bahanelerle ibadetten birçok zaman kaytaran birileri ile sohbet ediyormuş. Mazeretleri de bir sürü imiş. Bir ara söz yemekten, içmekten açılmış.

— Bugünlerde canım bir helva yemek istiyor ki!... Bir türlü pişirip de yiyemedik, demiş, Nasreddin Hoca.

— O kadar zor bir şey mi helva pişirmek, a Hoca! demişler.

— Ne yapalım, demiş Hoca. "Şeker ve un bulundu, tereyağı bulunmadı. Tereyağı ve şeker bulundu, un bulunmadı. Un ve tereyağı bulundu şeker bulunmadı.

— Hiç bir araya getiremedin mi bunları? demişler. Hoca da demiş ki;

— Hepsinin bir araya geldiği de oldu, amma o zaman da ben bulunmadım.