Bir gün Nasreddin Hoca ve arkadaşları iddiaya tutuşmuşlar. Eğer Hoca karanlık ve soğuk bir gecede, sabaha kadar köy meydanında bekleyebilirse arkadaşları ona güzel bir ziyafet çekecekmiş. Şayet bunu beceremezse o, arkadaşlarına ziyafet çekecek.

Kararlaştırılan gün Hoca meydanın ortasında, sabaha kadar tir, tir titreyerek beklemiş. Sonra yanına gelenlere:
— Tamam, demiş. İddiayı kazandım.

— Ne oldu, ne yaptın, demişler.

— Bekledim sabaha kadar, demiş.

— Hayır, demişler. Sen gökteki yıldızın ışığıyla ısındın. İddiayı kaybettin! Ziyafetimizi hazırla.

Hoca çaresiz kabul etmiş. Ziyafet vakti kocaman bir kazanın altına minicik bir mum koymuş. Güya yemek pişirecek.

— Ne yapıyorsun? Demişler.
Kıs, kıs gülerek cevap vermiş:

— Bu mum sıcağıyla size yemek pişireceğim arkadaşlar. Gökteki yıldızın ışığıyla ben nasıl ısındıysam, bu kazandaki yemek de öyle pişecek...