Delileri uçağa bindirmişler, bir şehirden ötekine naklediliyorlardı. Ama o kadar çok gürültü yapıyorlardı ki, sonunda pilot dayanamadı, uçağı ikinci pilota teslim ederek içeride ne olup bittiğini görmek istedi.

Deliler uçakta hep bir ağızdan bağırıp çağırıyorlardı.Baktı, en başta, bir deli, ötekilere uymamış, akıllı, uslu oturuyordu.

-Sen neden bağırmıyorsun? diye soracak oldu.

Adam :

-Ben bunların öğretmeniyim, diye cevap verdi.Onlarda benim öğrencilerim.Şimdi teneffüsteler de onun için ses çıkartmıyorum.

Pilot, çaresiz yerine döndü. Bir süre geçti.Bir an geldi ki sesler büsbütün kesiliverdi.

Pilot:

-Aman çok güzel! diye sevindi.Herhalde kendinin öğretmen olduğunu sanan deli, ötekileri derse almış olsa gerek, diye düşündü.

Ama dakikalar geçiyor, arkadan hiç bir ses seda çıkmıyordu.Pilot biraz daha bekledikten sonra merak etti.Gidip bakmak istedi.

Bir de ne görsün! Uçağın kapısı açık ve içeride öğretmenden başka kimsecikler yok değil mi!

Dehşetle sordu :

-Öğrencilerin nerede?, diye...

-Dersler bitti. Hepsini evlerine gönderdim!

Mecidiyeköy - Avcılar otobüsüne ara duraklarda yaşlı bir teyze bindi. Yaşlı teyze:

- Evladım biletim yok bir sonraki durakta inip bilet alabilir miyim?

Şoför:

- Tamam ama önce içeriye bir sorun.

Teyze arkasını döner ve arkaya doğru yüksek sesle:

- Pardon acaba bundan sonraki durakta inip bilet alabilir miyim?

Öğretmen Kadir'e sormuş:

— Hiç yemin eder misin Kadir?

— Vallahi billahi etmem, öğretmenim

İkinci Dünya Savaşının iyice kızıştığı günlerdi. Karısından mektup aldı. Eşi:

— İzlanda'da eli iş tutar erkek kalmadı. Hepsi askere gitti. Ne yapayım kocacığım, artık bahçeyi kendim belleyeceğim.

Derhal cevap yazdı.

— Sakın ha, bahçeyi kazayım filan deme, silahlar orada gömülü.

Savaşta mektuplar açılıp incelendiği için, bir manga asker gelip evin bahçesinde kazmadık yer bırakmadılar. Adam bir hafta sonra karısına gönderdiği mektupta:
— Sanırım bahçe iyice bellendi... Sebzeleri hemen ek karıcığım, diyordu.

Genç çocuk son model Porsche ile yolda ilerlerken kırmızı ışıkta durur. Tam o sırada arkadan gelen bir kamyon büyük gürültü ile arabaya çarpar. İkisi de inerler bakarlar ki arabanın arkası haşat. Kamyonun şoförü, gencin ayaklarına kapanır:
— Abicim! Sen beni affet. Ben 30 yıl çalışsam bunu ödeyemem. Sen şu kardeşini affet! der.

Çocuk bakar ki adamın hakikaten hâli vakti pek yerinde değil. Adamı affeder ve arabasına binip yoluna devam eder. Çocuk iki, üç ışık sonra tekrar durur. Derken yine büyük bir gürültüyle arabasına arkadan çarparlar. Çocuk arabadan iner bir de bakar ki yine aynı kamyon şoförü arabasına vurmuştur. Ancak bu sefer şoför kamyondan dışarı çıkmadan sadece kafasını pencereden uzatır ve:
— Abi benim ben.. Devam et!..

Yaşlı kadının biri intihar etmeye karar vermiş. Bir silah almış ve kendini kalbinden vurmayı düşünmüş.
Ancak bir an durduktan sonra kalbin nerede olduğu konusunda tereddüt etmiş ve doktoruna gitmiş. Kalbin nerede olduğunu sormuş. Doktor:
— Kalp sol meme ucunun 3 parmak altındadır, demiş. Kadın;
— Tamam, deyip gitmiş. Ertesi gün gazetelerde:
"Yaşlı bir kadın kendini diz kapağından vurdu."

Temel ve arkadaşı aynı evde yaşıyormuş. Ranzada uyuyorlarmış. Üst tarafta temel alt tarafta arkadaşı yapıyormuş. Gece eve iki hırsız girmiş eşyaları çaldıktan sonra birinci hırsız;
— Şunlardan birini dövüp öyle kaçalım, demiş. Sonra ikisi beraber üst taraftakini dövmüşler. Bu böyle birkaç gün devam etmiş. Sonraki gün temel;
— Bu sefer ben alta yatacağum, demiş ve yer değiştirmişler. Gece yine aynı hırsızlar gelmiş. Yine hırsızlıktan sonra birincisi;
— Üsttekini çok dövdük şimdi de alttakini dövelim demiş.